Dum laga ke haisha (Kochanego ciała nigdy dość, 2015) – Odświeżająca zwyczajność

Dum Laga Ke Haisha zabiera widza do innego świata… innego niż ten, do którego przyzwyczaiły nas rozmaite rozrywkowe produkcje YRF z ostatnich lat. To prosta i ciepła historia o zwykłych ludziach wiodących zwyczajne, wręcz nudnawe życie, borykających się z bolączkami codzienności. W sennym Hardiwarze, nie metropolii czy w zamorskich dekoracjach. A choć czas akcji to…

Yaddein (1967) – Śmiały eksperyment

Sunil Dutt nie mógł towarzyszyć rodzinie w wakacyjnym wyjeździe. Pusty dom wyjątkowo go przygnębił. Bez ukochanej żony i dzieci czuł się samotny, bezradny, przytłoczony. Intensywność tych doznań go zaskoczyła. Ale też okazała się inspirująca. Dutt zadał sobie bowiem następujące pytanie: czego doświadczyłby mężczyzna, którego nagle opuścili najbliżsi? Rezultatem tych rozważań okazał się wyjątkowy film, jego…

Piku (2015) – Normalność w dziwactwach

Bhaskor Banerjee (Amitabh Bachchan) potrafi zaleźć za skórę. Przy czym wiek raczej niewiele ma tu do rzeczy. Owszem, skrupulatne doszukiwanie się w najdrobniejszych dolegliwościach oznak poważnych schorzeń, obsesyjna koncentracja na pracy własnych jelit czy mniejsza sprawność w codziennych czynnościach pewnie mogą się wiązać z siedemdziesiątką na karku. Umysł jednak Bhaskor, Bengalczyk (lubi podkreślać swoje pochodzenie),…

Paruthiveeran (2007) – W świecie instynktów

Paruthiveeran w reżyserii Ameera Sultana zrealizowano z nerwową intensywnością, choć z pozoru nie dzieje się wiele. Ot, podglądamy prowincjonalne życie. Ale próżno tu szukać melancholijnego spojrzenia na wieś czy sielskiej atmosfery. Nie ma ciepła międzyludzkich relacji i olśniewających krajobrazów. Są za to ponury naturalizm, przygnębiające pustkowia, rachityczne poletka. Codzienności zamieszkanej głównie przez społeczność thewarów wioski,…

Qissa: The Tale of a Lonely Ghost (Baśń o samotnym duchu, 2013) – Dramat tożsamości

Qissa: The Tale of a Lonely Ghost Anupa Singha wymyka się próbom prostej klasyfikacji. Zarówno narracyjnie, jak i interpretacyjnie. Reżyser żongluje motywami, figurami, symbolami, by prowokacyjną i daleką od schematów opowieścią dać wyraz bolesnej historii i mówić o wciąż niezabliźnionych ranach. Ale nie występuje jako świadek wydarzeń i nie interesuje go ich relacjonowanie. Skupia się…

Elisabeth Ekadashi (2014) – Rower i jego chłopiec

Paresh Mokashi długo kazał czekać na swój drugi film. Debiutował w rodzimym marackim przemyśle Harishchandrachi Factory, obrazem przybliżającym postać ojca założyciela indyjskiej kinematografii, Dadasaheba Phalkego, oraz kulisy powstania produkcji uważanej za pierwszy film fabularny z Subkontynentu. Reżyser pokazał się jako twórca błyskotliwy, umiejący z lekkością i poczuciem humoru podejść do tematu, w którym łatwo zejść…

Jal (2013) – Tylko flamingów żal

Girishowi Malikowi, dla którego Jal to reżyserski debiut, nie można odmówić ambicji. Chciał spróbować czegoś oryginalnego, poeksperymentować z narracją, estetyką, uwikłać swoich bohaterów w szekspirowski konflikt. Ale, jak mawiają, dobrymi chęciami jest piekło wybrukowane. Twórcy zabrakło bowiem zarówno konceptu, co właściwie za historię chce opowiedzieć, jak i najzwyczajniej w świecie umiejętności oraz warsztatowych podstaw. Zawodzi…

Poza granicą boiska – kino indyjskie o krykiecie

W poważnej rozprawie socjologicznej Krykietowa pasja w Indiach: przez pryzmat teorii tożsamości Nisha Nair pisze: Krykiet dla większości Indusów zawsze był więcej niż jedynie grą. Ten sport wnika głęboko w tkankę rzeczywistości Indii, a jego społeczne konteksty wychodzą poza kwestie kulturowe, polityki czy religii. (…) Stał się nie tylko sposobem na spędzanie wolnego czasu czy formą rozrywki, lecz…

Dedh Ishqiya (2014) – Gangsterzy i ghazale

Ishqiya z 2010 r. okazała się filmem ze zmarnowanym potencjałem. Wiele elementów było tam kapitalnych, w tym gęsta, przesycona erotyzmem atmosfera, niebanalna galeria postaci epizodycznych, mnóstwo udanych scen, ciekawie zarysowani bohaterowie… Jednak – czy to za sprawą nadmiernie zagmatwanej intrygi, czy zbyt wielu pomysłów poupychanych w jednej historii – wszystko razem nie zagrało odpowiednio harmonijnie,…

Filmistaan (2012) – Braterstwo ekranu

Wielka szkoda, że Filmistaan – nagrodzony Nationalem jako najlepsza fabuła hindi 2012 roku – ogólnokrajowej premiery doczekał się dopiero w ubiegłym roku. Ten pomysłowy i nieco zwariowany debiut Nitina Kakkara doskonale by bowiem pasował na okolicznościowy film upamiętniający setną rocznicę istnienia indyjskiej kinematografii. I byłby jako taki hołd o wiele bardziej adekwatny niż Bombay Talkies.…

Mardaani (2014) – Nieustraszona Shivani Sivaji Roy

Wywiad z Rani Mukerji przeprowadzony przy okazji wizyty aktorki w Polsce Ubiegły rok w kinie hindi okazał się wyjątkowo bogaty jeśli chodzi o produkcje z interesującymi i niestereotypowymi kobiecymi bohaterkami. I były to tytuły komercyjne, kierowane do szerokiej widowni, entuzjastycznie przez tę widownię przyjęte, a nie niszowe kino festiwalowe. Pisałam już wcześniej o Queen, dobrym…

Highway (2014) – Droga bez powrotu

Imtiaz Ali nie kręcił może dotychczas kina, które by mnie przekonywało, ale przynajmniej próbował – z różnym skutkiem – w utartych schematach popularnej rozrywki przemycić coś od siebie. W jednej z recenzji dość trafnie podsumowano jego dokonania jako znane już wino sprzedawane w nowo zaprojektowanych butelkach. W Highway w końcu porzucił romantyczne manowce (dominujące nawet…

Lucia (2013) – Światy Nikkiego

Reżyser z Karnataki Pawan Kumar zadebiutował w 2011 komedią Lifeu Ishtene. Chwalono go za poczucie humoru, świeżość, dobrze napisany scenariusz (Kumar był również jego autorem), a film świetnie sobie poradził w box office. Mogło by się wydawać, że droga do realizacji kolejnego projektu stoi przed twórcą otworem. Tym bardziej, że miał koncept. Miał scenariusz. Jednak…

Haider (2014) – Źle się dzieje w Śrinagarze

Vishal Bhardwaj Haiderem, swoją od dawna planowaną adaptacją Hamleta, potwierdza, jak dobrze czuje Szekspira. Ponownie, jak to było w przypadku Omkary-Otella i Maqboola-Makbeta, w oryginale znajduje raczej inspirację, a nie instrukcję, i opowiada własną historię, na własnych prawach. Nie pozostaje w niej wierny literze tekstu – przetasowuje chronologię, odmiennie rozkłada akcenty – ale oddaje w…

Ugly (2014) – Brzydki świat, brzydcy ludzie

Po Ugly Anuraga Kashyapa – jak naprowadza nas tytuł – nie należy oczekiwać przyjemnej opowieści. Brzydki to bowiem historia, w której wszystko jest odstręczające: bohaterowie, ich motywy, obraz świata. A wiemy to od pierwszej sceny – gdy z kamerą chłodno obserwujemy kobietę o pustym, udręczonym spojrzeniu, sięgającą po pistolet i wkładającą go sobie do ust.…