Świat indyjskiej klasyki dla laika jest nieprzenikniony. Muzyka, jak i inne formy sztuki ma służyć wywołaniu w odbiorcy przeżycia estetycznego, które przybrać może wręcz transcendentalny wymiar. Przynosi doświadczane zbiorowo oczyszczenie, spełniając funkcję analogiczną do katharsis w dramacie antycznym. Pieśń, gita, ma tu wyjątkowo uprzywilejowaną pozycję. W wywoływaniu wspomnianego przeżycia za jej sprawą udział ma również…
Indyjskie niezależne kino poświęcone kwestiom związków/zależności międzykastowych czy relacjom pan-służąca to zwykle dramaty wybitnie ciężkiego kalibru. Tymczasem pokazywany podczas 34. Warszawskiego Festiwalu Filmowego Sir, fabularny debiut reżyserki i scenarzystki Roheny Gery, poprowadzony jest w zupełnie odmiennej tonacji niż choćby głośne przed kilkoma laty Fandry Mangulego. Gera zrealizowała wcześniej dobrze oceniany dowcipny dokument What’s Love Got to…
Za sprawą Sairat maracki reżyser Nagraj Manjule zagrał na nosie wielkim wytwórniom. Jego druga (po docenionym na festiwalach Fandry) fabuła niespodziewanie odniosła ogromny sukces, również poza Maharasztrą, i przyniosła na świecie zysk ponadtrzydziestokrotnie przekraczający wykorzystany budżet (a ten był przykładowo około dziesięciu razy mniejszy niż kwota, jaką dysponowali twórcy Baar Baar Dekho z Katriną Kaif).…
Paresh Mokashi długo kazał czekać na swój drugi film. Debiutował w rodzimym marackim przemyśle Harishchandrachi Factory, obrazem przybliżającym postać ojca założyciela indyjskiej kinematografii, Dadasaheba Phalkego, oraz kulisy powstania produkcji uważanej za pierwszy film fabularny z Subkontynentu. Reżyser pokazał się jako twórca błyskotliwy, umiejący z lekkością i poczuciem humoru podejść do tematu, w którym łatwo zejść…
Court – pełnometrażowy debiut Chaitanyi Tamhanego – jest wyjątkowo gorzkim obrazem indyjskiej rzeczywistości. Rozegrany w surowym, dokumentalnym stylu, pozostawia z poczuciem bezsilności i zgrozy. W niespiesznym tempie, długimi ujęciami głównie w szerokich planach reżyser przenikliwie obnaża absurdy indyjskiego sądownictwa. Oskarża system. A sprawiedliwość rozumie szerzej niż tylko tę skodyfikowaną. Jego film nie opowiada tak naprawdę…
Hunterwali 